غفلتی که برای انسان بوجود می آید به خاطر نبود یاد خداوند در دل انسان است و اگر همین یاد خداوند در دل انسان وجود داشته باشد آنوقت است که میشود نقطه مقابل غفلت ( در پست قبل ) را میتوان درک کرد.
نقطه مقابل غفلت از خداوند ، تقرّب به خداوند است که برای بدست اوردن این تقرّب ، باید انسان ورع داشته باشد.

در روایتی از امام صادق (ع) آمده است که :
" علیکم بالورع ؛ فانّه لا ینال ما عندالله الا بالورع " [1]
" بر شما باد التزام به ورع ، که آنچه نزد خداست ، بدست آوردن آن جزء با ورع حاصل نمیشود "

حال اگر یاد خدا هم باشد ولی اگر در این یاد کردن و عبادت ، ورع نباشد فایده چندانی ندارد.

رسول اکرم (ص) میفرمایند :
" لو صمتم حتّی تکونوا کالاوتار ، وصلّیتم حتّی تکونوا کالحنایا " [2]
 " اگر آنقدر روزه بگیرید که همچون زهِ کمان (ضعیف و نحیف و لاغر) شوید ، و آنقدر نماز بخوانید که مانند کمان (خمیده) شوید ، خدا از شما نمی پذیرد مگر اینکه (این عباداتتان) با ورع همراه باشد "

علت اینکه عبادت انجام میشود ولی تغییری معنوی در انسان ایجاد نمیشود بخاطر همین است که ورع وجود ندارد.
ورع  لازمه عبادت است ، تا تقزّب به خداوند که هدف از بندگی است به آن برسیم.
اگر ورع در ما وجود داشته باشد منفعتهای  زیادی برای ما دارد. از جمله :
در مواقعی که زمینه گناه برای انسان وجود دارد ، انسان را از گناه باز میدارد و باعث میشود که در آزمایش سربلند بیرون آید و در نتیجه به خداوند نزدیکتر شود.

در حدیثی آمده
رسول اکرم (ص) در حدیثی دیگر میفرمایند :
" من لم یکن له ورع یردّه عن معصیة الله تعالی اذا خلا بها لم یعبا الله بسائر عمله " [3]
" کسی که دارای ورعی نباشد که او را در خلوت ، از معصیت خدا باز دارد، خدا نیز به سایر اعمال وی ارجی نمیگذارد "

زید بن علی از پدر بزرگوارشان امام سیّد السّاجدین (ع) میفرمایند :
" الورع نظام العباده . فاذا انقطع الورع ، ذهبت الدیانة کما انّه اذا انقطع السّلک ، اتبعه النّظام " [4]
" ورع نظام عبادت است. (رشته نخی که دانه ها و مهره های متعدّدی مانند تسبیح را مثلا بهم پیوندد نظام گفته میشود). پس وقتی ورع از بین رفت ، دیانت از بین رفته است ، همچنانکه وقتی رشته و نخ کسیخته شد، دانه ها و مهره ها نیز به دنبال آن متفرق گشته و از هم می پاشند "

انشاءالله که بتوانیم عامل باشیم .
عامل به صحبتهایی گرانقدر معصومین (ع) ، که راه و چاه رو به ما نشان دادند و راهنماییمان کردند و فقط لازم است که ما به آنها عمل کنیم.

بر گرفته از کتاب " موعظه " نوشته آیت الله سیّد محمد ضیاءآبادی

   اللهم عجل لولیک الفرج